به نام خداوند بخشنده مهربان

با عرض سلام خدمت تمامی دوستانی که به وبلاگ خودشون اومدن.

من در این وبلاگ سعی دارم مطالبی را از فضائل و کرامات حضرت علی (ع) قرار دهم و امید وارم که همه دوستان من را در این امر یاری کنند، تا با مولامون علی (ع) بیشتر آشنا شویم.

تمامی این مطالب از کتاب امیر گل ها نوشته آقای حسین سیدی می باشد.(نشر نسیم اندیشه)

هر گاه می خواست وارد خانه امام حسن مجتبی (ع) شود،در را می کوبید و اجازه ورود می گرفت و آن گاه داخل       می شد.

ادب را جایگزین نسب می دانست و آن را نظیر درختی محسوب می کرد که ریشه اش خرد است.

برترین ادب را آن می دانست که آدمی در مرز خویش بایستد و از آن نگذرد.

روزی خواست بر پیامبر (ص) وارد شود حضرت در اتاق همسرش بود. اجازه ورود خواست،رسول گرامی رخصت داد و فرمود:

ای علی! مگر نمی دانی خانه من خانه توست؟ پس چرا اجازه ورود خواستی؟

امام پاسخ داد: ای فرستاده خدا دوست دارم این کار را انجام دهم.پیامبر فرمود ای علی! چیزی را دوست داری که محبوب خداست .ادب خداوندی را رعایت می کنی.

می فرمود: برای مودب بودنت همین کافی است که آنچه را از دیگری نمی پسندی، خود انجام ندهی.

هر چیزی را نیازمند خرد می دانست و خرد را محتاج ادب.

روزی در نبرد صفین شنید یارانش به شامیان دشنام می دهند .به آن ها فرمود:

دوست ندارم شما دشنام دهنده باشید.ولی اگر به توصیف اعمال و بیان حالشان بپردازید سخنتان به صواب[و حقیقت]نزدیک تر و عذرتان پذیرفته است.

به پسرش امام مجتبی(ع) فرمود: اگر ادب نباشد، آدمی چیست جز چارپایی بی خاصیت!

و.....................

این مطالب قطره ای از دریای بی کران امیر المومنین علی (ع) می باشد.

منتظر مطالب بعدی باشید.

 مشکلات درخواست کردن از کلام امیر المومنین (ع)